Lütfunu esirgeme ey Rab bu kuluna ki, azığı pek kalîl,

İflas etmiş olsa da sadakatle yine kapına geldi ey Celîl!

Günahı pek büyük; Sen o günahları yarlığa ne olur,

Hali de pek acip, hem günahkar bir abd-i zelîl.

Onun ki isyan üstüne isyan, hata üstüne hata,

Senden ihsan üstüne ihsan, hem de atâ-yı cezîl,

Kum taneleri sayısınca günahlarından Sana sığınıyor,

N’olur müsamahanı göster de sil onları ey Cemîl!

Nice olur halim, yok defterde işe yarar bir fiil,

Düşmüşlüğüm çok, taate gelince pek kalîl,

Ruhumun yaralarını sar da, hâcâtıma kıl bir çare,

Sen Şâfî-i Hakikî, ben de kalbi sakîm bir alîl.

Beni yakan ateşe de ‘berd ü selam ol’ de ey Allah’ım,

Bir zaman dediğin gibi fî hakk-ı Halîl,

Sensin Şâfî, Sensin Kâfî, evvel-âhir her işte,

Ente Rabbî, Ente hasbî, Ente lî ni’me’l-Vekîl.

Cömertliğine yoktur sınır, fazlınla bu kulunu sevindir,

Gönlümü şâd eyle, göster de en güzel  bir delil,

Saç rahmetini üzerimize, hem emin kıl korktuğumuzdan,

Ya İlahî! Sensin yegane hüküm sahibi, münadin de Cebraîl.

Nerde Musa, nerde İsa, nerde Yahya, nerde Nuh,

Sen ey âsî nefis, dön de ara bul bir Mevla-yı Celîl!